Tokat Devlet Hastanesi`nde böbrek taşı ameliyatı olan hayat arkadaşı Hanife Şahin`i (75) yalnız bırakmayan 86 yaşındaki Hüseyin Şahin, eşine refakatçilik yapıyor. Dinçliğiyle dikkat çeken Hüseyin Şahin, “Hayat müşterek, o nas

Tokat Devlet Hastanesi`nde Böbrek Taşı ameliyatı olan eşini ameliyat ettirmek için köyden getirdiğini söyleyen Hüseyin Şahin (86), önce Gaziosmanpaşa Üniversite Hastanesi`ne geldiklerini fakatada kimsenin ilgilenmemesi üzerine Tokat Devlet Hastanesi`ne geldiklerini aktardı. Refakatçilik yapmanın kendisi için zolmadığını belirten Şahin, “Ben hastaneden çok memnunum refakatçilerin yattığı yataklar da oldukça rahat. Bazen insanlar benim refakatçi olmama şaşırıyor, hiç çocuğunuz yok mu gibi tepkiler alıyoruz. 4 çocuğum var. Hepsi de okudu, mühendis olan bile var. Hanife Şahin benim ikinci eşim, biraz üveylik güdüyorlar, mecburen ben refakatçilik yapıyorum” dedi.

Tenkite gerek yok

Tokat Devlet Hastanesi`nin imkânlarının oldukça gelişmiş olduğunu her fırsatta dile getiren Hüseyin Şahin, hemşirelerden dert yandı. Eşine refakatçilik yaparken zorlanmadığını ifade eden Hüseyin Şahin, “ İlerleyen yaşıma rağmen ben refakatçilik yaparken rahatsız olmuyorum. Beni asıl rahatsız eden kötü sözler. Serum bittiğinde hemşirelerin yanına gidiyorum ben anlamıyorum pek, bazen serum akmıyor, kapanıyor, hemşirelere bir zahmet bakabilir misiniz diyorum, “Git geliyoruz” gibi tenkite giriyorlar. Hâlbuki ben tenkite layık biri değilim. Oysa ben onlara yardımcı oluyorum, benim görevim değil ki seruma bakmak.  Onları olgunlukla karşılıyorum. Fakat her insanın bir tahammül sınırı vardır, onları da anlıyorum herkesle ilgilenmek zolabilir ama böyle olmaz” diye konuştu. 

“Yaylalarda ömrüm geçti”

Dinç ve sesinin gürlüğüyle dikkat çeken Hüseyin Şahin, dinç olmasının sırrını yaylalarda davarcılık yapmasına bağlıyor. Gençken çok çalıştığını da sözlerine ekleyen Hüseyin şahin şunları söyledi: “Benim ömrüm davarcılıkla geçti, yaylalarda temiz havayı soludum hep. Şimdi halen taşı sıksam suyunu çıkarırım. Fakat, insan yaşlandıkça şaşırıyor. Kantinden su almaya inemiyorum, geri bulamam kaldığımız odayı diye. Genç bir arkadaş yardımcı oldu, öyle gittim kantine. Bazen aynı oda da kaldığımız diğer hastanın oğlu, dışarıdaki ihtiyaçlarımızı görüyor. Bizim iyi insanlara ihtiyacımız var. Halkımızın altın kalpli insanlara gerçekten çok ihtiyacı var”